Vergapen aan de Niagara Falls en een potje Curling

Op zaterdagochtend ben ik in alle vroegte vertrokken richting de Niagara Falls. Een schitterende waterval en een belangrijke toeristische attractie in de buurt van Toronto. Er was vanuit de universiteit een trip georganiseerd voor alle internationale studenten. Een mooie gelegenheid om de boel te verkennen waarvan ik samen met Abraam, een BMTer uit Egypte, en een collega van hem (uit China) gretig gebruik heb gemaakt.

De karakteristieke gele schoolbus die ons naar de Niagara Falls zou moeten brengen zag er weliswaar leuk uit, maar comfortabel is anders. Na een korte stop onderweg, waarbij de motorkap omhoog ging en de chauffeur wel erg bedenkelijk keek, kwamen we na drie uur rijden toch aan op de bestemming. We werden afgezet op een kille en behoorlijk verlaten parkeerplaats. Alle studenten die mee waren met de trip hadden dezelfde uitdrukking op hun gezicht: "Maar waar zijn die verrekte watervallen???". En zoals het in groepen gaat, op een gegeven moment begint er toch maar iemand te lopen en volgt de rest van de groep. Uiteindelijk met succes en met zicht op de enorme watervallen! De Niagara falls bestaan uit twee verschillende watervallen: één Amerikaanse (Bridal Veil Falls) en één Canadeese (Horseshoe Falls). De Horseshoe Falls zijn uiteraard een stuk mooier dan het Amerikaanse gedeelte (in ieder geval volgens de Canadezen :P). Zoals de naam al zegt is dat gedeelte gevormd als een hoefijzer en al het water dat naar beneden klettert zorgt voor een enorme mistwolk in het midden van het hoefijzer. Een erg indrukwekkend gezicht! De Bridal Veil Falls zijn misschien iets minder spectaculair, maar ze maken het plaatje wel compleet :). Beide gedeeltes van de waterval komen uit in dezelfde rivier en het grappige is dat de grens tussen Canada en Amerika precies in het midden van die rivier ligt. Je kunt dus van de Canadese zijde hordes Amerikaanse toeristen zien die ook een bezoekje brengen aan de watervallen.

Wij hebben er voor gekozen om een "Journey behind the falls" te doen. In erg charmante gele poncho's daalden we in een lift af naar hetzelfde niveau als de rivier. Door een aantal gangen kon je achter de watervallen komen en het enorme geweld van het water horen en zien. Tot een aantal jaar geleden verplaatste de waterval zich ieder jaar maar liefst 3 meter! Puur door het eroderende effect van het water. Nu verplaatst de waterval zich nog maar 30 cm per jaar, maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. Behalve achter de watervallen was het ook mogelijk om heel dicht bij de watervallen te komen. Op een klein platform hebben we ons een tijd staan vergapen aan de geweldige snelheid waarmee het water naar beneden komt zetten. Een mooi avontuur :).

Het stadje bij de watervallen is jammer genoeg een behoorlijk toeristisch gebeuren geworden. Een enorm aantal hotels, motels, fastfoodketens, minigolf, souvenirwinkels, attracties, casino's, e.d. Maar toch best leuk om eventjes rond te lopen :).

Op zondag was het tijd voor meer typisch Canadese activiteiten: een potje curling! De sport is hier zo ontzettend populair, dus ik wou het graag een keertje proberen. In London, in een wat vervallen gedeelte van de stad hebben ze een heuse curlinghal met een stuk of zes banen. Tijdens de beginners clinic begonnen we stap voor stap met de basis van curling. De instructeur legde uit dat een goede warming-up ontzettend belangrijk is. Dus begonnen we met 30 seconden op de plaats dribbelen, een paar keer met de armen zwaaien, een paar keer rondjes met het hoofd draaien en een aantal keer met de benen zwaaien. Jaja.. een goede warming-up?? :P Maar goed.. de regels kon hij in ieder geval prima uitleggen en daarna was het tijd om het ijs op te gaan. Eerst in een lange lijn voelen hoe het is om een bezem vast te houden en te vegen. Eerst misschien wat onwennig, maar uiteindelijk ging het iedereen goed af en mochten we stenen gaan gooien. Nou ja.. eerst alleen glijden met twee stenen in de hand en dat vervolgens uitbouwen. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je in één hand een bezem houdt voor de balans, in één hand de steen die je wilt gooien, je jezelf afzet en naar voren glijdt. Voordat je de steen laat gaan geef je hem een kleine draai mee (daarom heet het curling) en dat alles in een vloeiende beweging. Best lastig en zeker lastiger dan het lijkt! Volgens de instructeur had ik talent.. hahaha..... yes, weer een talent ontdekt :).

Zo... dat was mijn weekend. Deze week heb ik trouwens ook niet stil gezeten. Mijn avonden waren goed gevuld: ik ben wezen zwemmen, uit eten bij de Jap (de Sushi is niet vergelijkbaar met die in Japan, maar toch erg smakelijk), naar een concert van klarinetten en piano en naar een informatiebijeenkomst voor volgend weekend.

Dan als laatste nog een paar willekeurige dingen die me opgevallen zijn in Canada.

Wist je dat:
- de Canadezen voor bijna alle temperatuursaanduidingen graden Celsius gebruiken behalve voor de temperatuur van de oven?
- dat bij mij voor de nodige verwarring heeft gezorgd aangezien nergens vermeld staat dat het bij de oven om Fahrenheit gaat?
- volgende week maandag Thanksgiving gevierd wordt in Canada?
- Thanksgiving in Amerika pas de vierde donderdag in november wordt gevierd?
- dat komt omdat de oogst in Canada eerder in het jaar valt?
- ik het lange weekend ga gebruiken om te kanoeën in het Algonquin park?
- fietsenstallingen in Canada niet zozeer gebruikt worden om fietsen te stallen maar meer gebruikt worden om de fietsen met 1 of 2 sloten goed vast te leggen?
- de Canadeese eenkhoorns enorm brutaal zijn?
- ik vorige week besproken ben door een eenkhoorn?

Dan nog eentje namens mijn huisgenootje. Wist je dat:

- New Brunswick (de provincie waar ze vandaan komt) 30.000 vierkante km groter is dan Nederland maar dat het 15.9 miljoen minder inwoners heeft?

Liefs Aniek